Staram się pracować z rodzinami, z użytkownikami AAC utrzymując w sobie postawę niewiedzenia, choć nie przychodzi mi to z łatwością. Niewiedzenia nie oznacza niewiedzy. Niewiedzenie zostawia przestrzeń na postawienie klienta/rodzica/użytkownika w pozycji eksperta od swojego życia.
Postawa niewiedzenia oznacza uznanie, iż rodzina najlepiej zna swoją historię, swoje możliwości i potrzeby. To nie ja wiem najlepiej z czym będzie im dobrze, co powinni robić, jak powinni żyć.
Praca terapeutki AAC niekoniecznie jest oczywistą przestrzenią współkonstruowania. Jesteśmy czasami zapraszani do bycia ekspertami, czasami sami zapraszamy się do tej roli. Za użyteczne uznaję bycie w roli ekspertki od komunikacji alternatywnej. Nie chcę być ekspertką od cudzego życia.
Pytam ludzi:
czego potrzebują,
czego oczekują,
jak rozumieją zjawiska, zmiany, brak zmiany,
co myślą,
czego chcą,
co działa,
co nie działa.
Słucham
Wszystko powyższe ma odniesienie również do sytuacji superwizji. I w tej konfiguracji jest chyba jeszcze trudniejsze.
“Hop, hop
Nic nie wiesz
Widzisz tylko plasterek” Krzysztof Zalewski
Wszyscy mamy plasterki.
Jesteśmy oplasterkowani.
Plasterki są ra rany.
Plasterki są na urazy.
Plasterki są na naruszenia.
Plasterki na przeszłość i teraźniejszość.
Plasterki nie leczą.
Osłaniają.
Przysłaniają.
Czynią ranę mniej widoczną.
Trochę mniej wrażliwą.
żeby mniej bolało.
Plasterki są różne.
Sport
Kariera
Figura
Pozycja
Tytuły
Nagrody
Uznanie
Stanowiska
Botoksy
Rekordy
Życiówki
Lajki
Followersi
Awans
Alkohol
…
tu miejsce na inne plasterki
…
Plasterki przestają być potrzebne, gdy rana jest zagojona.
Istnieją połączenia pomiędzy niewiedzeniem, a plasterkami:)
“Hop, hop
Nic nie wiesz
Widzisz tylko plasterek” Krzysztof Zalewski.